وی افزود: بکارگیری این فناوری دانش بنیان و جدید در احداث نیروگاه‌های خورشیدی به ویژه در مناطقی با اقلیم گرم و روزهای آفتابی نه چندان زیاد نظیر استان گلستان، علاوه بر استحصال و ذخیره انرژی حرارت خورشیدی (گرمایش برای آب حداقل تا 76 درجه سلسیوس)، میتواند عمر مفید سیستم را افزایش داده و تا 23% انرژی الکتریکی بیشتری نسبت به سیستم‌های فتوولتائیک متداول تولید کند.

ایشان تصریح کرد: در طرح حاضر برای اولین بار از یک PCM بازیافت شده از منابع ارگانیک به منظور حفظ محیط زیست در توسعه سیستم‌های تجدید پذیر استفاده شده است. متمرکز کننده های سهموی مرکب این سیستم به گونه ای طراحی شده اند که با توجه به فصل سال، نسبت تمرکز (CR) روی ماژول فتوولتائیک را بتوان در محدوده مجاز 1 تا 3.7 تغییر داد.
وی اذعان داشت: تولید و بهبود راندمان سیستم‌های خورشیدی با تکنیک‌های زیستی یک گام رو به جلو برای کاهش انتشار آلاینده‌ها و گازهای گلخانه‌ای در چرخه حیات (Life Cycle) است.
این پژوهشگر در پایان خاطر نشان کرد: فناوری نانو نیز پتانسیلی بالا در این بهبود کارایی دارد اما به دلیل هزینه‌های بالا تا کنون در مقیاس عملیاتی و صنعتی مورد استفاده قرار نگرفته بود. اکنون طرح حاضر به ظرفیت 300 وات با بهره‌گیری از نانو فناوری اقتصادی شده و با حمایت دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان توانسته است روشنایی بخشی از ورودی مجتمع نظری را به عنوان یک نمونه صنعتی و تجاری دانش بنیان تامین نماید.